Perşembe günü, saat 16.00… Telefonum çalıyor.
Arayan belediyeden emekli bir kardeşimiz.
“Başkanım, haberin belki olmamıştır. Şakir müdürümüzü kaybetmişiz, başımız sağ olsun.”
Mehmet Paşa Mahallesi Dabakhane Sokak’ta oturan, çocukluğumuzun ilkokulunda aynı sınıfta olduğumuz ŞAKİR BOZPINAR kardeşimiz hakkın rahmetine kavuştu. Mekanı cennet olsun.
Haberi ilk aldığımda gözlerim karardı, başım döndü.
Rahmetli kardeşimiz Beden Terbiyesi İl Müdürü iken 1970’li yılların ortasında Belediyemizde göreve başlamıştı.
Personel Müdürlüğü, İşletme Müdürlükleri görevlerinde bulunan kardeşimiz 1994 yerel seçimleri sonrası GOP. Üniversitesi’ne geçmişti. Belediyede 18 sene birlikte görev yapmıştık. Sonra İstanbul’a taşınmışlardı. Ara ara şehrimize yakınlarını ziyarete gelirdi. Görüşürdük.
Gerek personelimize ve gerekse hemşehrilerimize karşı çok naif, saygılı, beyefendi bir kardeşimizdi. Kimseyi incitmedi. Kırmadı. Herkesin saygısını, sevgisini kazanmıştı.
Uzun süre ben de dışarı çıkmıyorum. Aklıma geldiğinde birkaç gündür yiğeni saatçi Enver’e uğrasam da Şakir beyi sorsam diyordum. Acı haberi her şeyi bitirdi.
Kardeşimizi kalp rahatsızlığı nedeniyle Samsun’da kaybettiğimiz bilgisi de verilmişti.
Kardeşimize Cenab-ı Allah’tan rahmetler niyaz ediyorum. Aile fertlerine, Belediyemiz camiasına ve sevenlerine de sabırlar diliyorum.
Kardeşim ŞAKİR BOZPINAR, huzur içinde ol. Herkes senin ne kadar mükemmel biri olduğunda hemfikir, güzelliklerin anlatılıyor.
Cenab-ı Allah herkese arkasında güzel ifadeler bırakacak bir hayat yaşamayı nasip eylesin.
Başımız sağ olsun.
Sevgi ve saygılarımla…
