Sevgili dostum, Değer, bir şey ve insanın taşıdığı yüksek manevi özellik demek. Yani “özgelişim insana değer katar” dediğimiz zaman “özgelişim içinde olan insan kendisine ve anladıkları takdirde çevresine de değer katar demek istiyıoruz.
Sevgili dostum,
Burada “İnsan kendi değerini anlamaz ve kendine önem vermezse kimse de ona değer vermez, güvenmez” önermesini, önce insanın bilinçli olarak kendine değer vermesi, anlaması ve insanlara faydalı olması yönünde geliştirmesi yönünde adım atarak boş ve faydasız eleştirilere de kulak asmadan yoluna devam etmesi olarak algılıyoruz. İnsanın değerini çoğunluk anlamasa da anlayanlar olduğu müddetçe kişi “iyi ki dostum var” diyebilmeli.. Ben seni düşününce bunları hep kendime söylüyorum zaten.
Sevgili dostum,
İnsanın kendine değer vermesine, değer kavramını bilmeyen ve anlamayan, özür dilemesini ve teşekkür etmesini bilmeyen insan anlayamaz tabii ki. Özür dilemesini ve teşekkür etmesini bilmeyen insan cehalet ve kibir içinde olan insandır.
Sevgili dostum,
“Bilinçli farkındalık” içinde olan insan kendini değer görüp, boş söz ve davranışlardan uzak kalınca kendi değerini daha güzel anlar. Başkalarına kulak asmadan, kendini daha çok geliştirmeye bakar. İnsan bu aşamadan sonra yalnızken de sanki kalabalıklar içinde faydalı oluyor gibi kendini mutlu ve değerli hisseder. Çünkü yalnızken güzel düşünmenin ve hatalarını düşünerek onları nasıl düzelteceğinin muhasebesini yaparak bile mutlu olur.
Sevgili dostum,
“Damdan düşenin halini damdan düşen anlar” demişler. Okumayan, öğrenmeyen insan tabii ki okuyana, araştırana değer vermeyecek ve onunla alay etmeye bakacaktır. Bunu da marifet sanacaktır. O yüzden insan onlara bakmak yerine kendisi ile yarış ve muhabbet halinde yani tefekkür içinde olunca değerine değer katar sanırım. Özgelişim içinde olan insan bunun farkına varır. Her sözden sorumluyuz. O yüzden boş sözlere gönlümüzde , kulağımızda, boş konuşulan ortamlarda gözümüzde olmamalı.
Sevgil dostum,
Ben her zaman sana gereken değeri verdiğimi düşünüyorum. Bunu da senin bana verdiğin sevgi ve değerden anlıyorum. Hani derler ya “sana nasıl davranmalarını istersen sende başkalarına öyle davran” ya da “sana yapılmasını istemediğini sen de başkalarına asla yapma” diye. Değer vermekte işte böyle bir şey. Hem insanın kendisine, hem çevresine değer vermesinde de geçerli olan şey bu.
Sevgili dostum,
Başkaları gerçek manada bizi anlamaya gayret etmezse bizim değerimizi gerçek manada da anlayamaz. O yüzden başkaları bize değer versin beklentimiz de çok zaman boşa çıkacaktır. Çünkü insanlar hep onlara değer vermemizi bekler ama bize değer vermezler ama sıkılınca değer verdiğini söylerler ama beden dilleri bunu onaylamaz. Bizde kabullenemeyince tek seçenek kalır onlara “ya suçlamak ya da küsmek ya da kin bselemek” Bu bize saçma gelse de onlara anlamlı gelebilir. Çok insan kendi yalanlarına kendilerini inandırmak isterler ve bizim de inanmamızı beklerler...
Sevgili dostum,
Üniversitelerde “ Değerler Eğitimi” diye bir ders var. Bazen “şehrin Değeri” olarak bu derslere beni de davet ederler. “Her İnsan Bir değerdir” diye söze başlayarak insanın kutsallığını ve söz ile davranışları ile değersizleşmesini ya da değer katmasını anlatırm. Yani insanı değerli yapan da değersiz yapan da söz ve davranışlarıdır. O yüzden güzel konuşmadığımızda da güzel davranmadığımızda da değersizleşiyoruz.. Değer insanda gizli yani. Gizli bir hazine. Davranış ve sözler de . Sözü ve davranışı güzel olan insan zengin olan insandır.
Sevgii dostum,
Tahsili ne olursa olsun, mevki ve makamı ne olursa olsun sözünde durmayanı ve sözü ve özü ile bize değer katmayan insanlar ile aramızda mesafe koyar ve öyle davranırsak kendimize değer vermiş oluruz. Varsın tüm dünya değer vermesin. Kendimize saygımızı yitirirsek bunun sıkıntısını gene biz çekeriz. Bize ve verdiğimiz eserlerimize, aile fertlerimize kendl aile fertleri gibi kendi eserleri gibi değer vermeyene biz aşırı değer verirsek değersizleşen biz mi oluruz? Bize değer vermediğini zanneden mi? Değer vermeyen insanda değersizdir.
Sevgili dostum,
İşte özgelişimin bize öğrettiği şeylerdir “değer” kavramı. İnsanı yücelten vücut sağlamlığı ya da emanet olan servet ve makamlar değil, insan olmamızın gereğini değer vererek yerine getirmemizdir. Bu anlattıklarımızdan ders çıkararak öğrenen insan özgelişim ile kendine değer katan insandır.
Sevgili dostum,
Özgelişimimiz aslında gelecek nesillerimizin de özgelişimi olacak. Nasıl ki dedelerimizin eğitimi, davranışları ve değerleri önce baba ve annelerimize, sonra bize artı değer katmışsa, bizim eğitimimiz ve sözlerimizle davranışlarımızda önce kendi çocuklarımzıa sonra da akrabalar başta olmak üzere değerimizi anlayan çocuklara değer katacaktır. Çocukların saf sevgilerinde her zaman bunları görüyorum.
Sevgili dostum,
Her mektup da aslında değere değer katan değerlerimizdendir. Tabii okuyup anlayana ve yaşayana, okutana. Biliyorsun ki sana ayrı bir değer veririm. Sen de bana aynısını verirsin. Gücü senden çok fazla olan bizi baştan savan ama sıkışınca “baş tacımız” diyen insanlardan değilsin çünkü. Öyle insan olmaktan da zaten korkarsın. Senin işin özgelişim içinde olarak insana hak ettiği ve değeri olan değeri vermendir.
Sevgili özgelişim yolcusu dostum,
Bir mektubun daha sonuna gelirken aslında yazmanın da ne kadar bir değer ve nimet olduğunu anlıyoruz. Eli kalem tutup da dostlarına mektup yazmaya üşenen değer katamayan insanlara gülümsüyorum. Ne kadar değerli olduklarını bilemediklerinden okuma yazma bilip de mektuplar ile dostlarını sevindiremedikleri için hayıflanırlar mı bilemediğimden gülümserim. Sen özgelişim içinde değerine değer katan dostsun ve öyle kalacaksın. Senin gibi değer bilen dostlara değer yüklü sevgiler sunuyorum. İyi ki varsın ve dostumsun. Ölene kadar gururumsun.
