E. Vergi Dairesi Müdürü Ömer Yılmaz yazdı: “Ne yazık ki hasta veya yakınının ulaşacağı bir “buton” yoktur.”

İnsanoğlu hasta olunca aklına gelen ilk şey elbette tedavi olmaktır. Bu da en yakın sağlık kuruluşuna başvurarak gerçekleştirilebilir. Bu noktada, aile hekimlerini aşan bir durum varsa hastane poliklinik kapılarında bekleyerek hekime ulaşmak için yoğun bir çaba harcamak gerekir. Bazı branşlarda randevu almak suretiyle bu süreç daha az —tabiri caizse— hasarla atlatılsa da bazı branşlarda bu pek mümkün olamamaktadır. Hele de takipli bir hasta konumundaysanız çilenize çile eklenmektedir.

Doktor kapısında verdiğiniz mücadeleyi kazanıp odasına girme bahtiyarlığına ermişseniz bu defa da hekime derdinizi anlatıp izlenecek yoldaki talimatlarını almanız gerekir. Bu belki birkaç dakikalık bir iş olsa da hekimin tutum ve davranışına göre değişebilir; hatta hiçbir netice almadan kapı dışarı edilmeniz bile mümkündür.

Diyelim ki vicdanlı davrandı, sizi dinledi, siz de ezile büzüle meramınızı anlattınız; bu defa da ağzından alacağınız iki çift lafı adeta cımbızla çekip çıkarıyormuşsunuz gibi bir durumla karşılaşmanız olasıdır. Böyle olsa bile soğukkanlılığınızı koruyun ve alttan alın ki zât-ı muhterem hocamız daha da sinirlenip “ihbar butonu”na basmasın. Eğer basarsa vay hâlinize! Bu defa polis gelir ve kendi hastalığınızı ya da getirdiğiniz hastayı unutup bambaşka bir derdin içine düşersiniz.

Şimdi sormadan edemiyorum: Bu şekilde davranan hekimlerimiz (hiç şüphesiz böyle davranmayan çok değerli hekimlerimiz de vardır; onların affına sığınarak bu sözleri tenzih ederim) hasta veya hasta yakını psikolojisiyle ilgili eğitim almıyorlar mı? Aldıkları bu eğitimi mesleklerine neden, niçin yansıtmıyorlar? Neden hemen hasta veya yakınını haşlayarak üste çıkma gayretine giriyorlar? Bu mudur mesleğin icrası? Hastayı dinlemek, bilgilendirmek, kısaca adam yerine koymak çok mu zor?

Şiddetin her türlüsüne karşıyız; nereden geldiğinin bir önemi yoktur. Ayrıca unutulmamalıdır ki şiddet sadece fiziki tanımla ifade edilmez. Söz ve davranışlarla da karşıdakine uygulanabilir. Ne yazık ki hasta veya yakınının ulaşacağı bir “buton” yoktur.

Ne diyelim… Kısaca “Allah akıl fikir ihsan etsin” diyor ve bunlara dur diyecek akla ve yüksek akla havale ediyorum.