Sevgili Oğlum,
Küçük yaştan bu yana farklı düşüncelerdeki arkadaşlarınla güzel arkadaşlıklar kurmanı ve onlarla bilgi ve sevgini cömertçe paylaşmanı ailece takdirle izliyoruz. Bu tutumunun bu yaşa kadar devam etmesine şahit olmak gerçekten bir baba olarak zıt düşüncede kitaplardan faydalanmayı, zıt düşüncedeki insanlarla sohbet etmeyi seven beni sevindirdi.
Sevgili oğlum,
Sana bu mektubu yazarken sosyal medyada Volterie’nin “ Pek az insana başkalarının deneyimlerinden faydalanmayı bilecek kadar akıllıdır” sözüne rastladım. Ne kadar da doğru söz.
Sevgili oğlum,
İlber Ortaylı, Doğan Cüceloğlu, Nevzat Tarhan gibi pek çok ülkemiz aydınının hayat hikayelerini anlatan kitapları bazen bir defa bazen bir kaç defa okudum. Gördüm ki, bunların hayatına yön veren de zıt fikirlerde olmalarına bakmadan öğreneceği herkesten faydalanmışlar ve öğreten insanlardan saygı ve sevgilerini eksik etmemişler .Bunun için gerekirse iller, ülkeler, kıtalar aşmışlar. Öğrenmenin para pul işi olmadığını, azim kararlılık öğreneceği insanlara saygı ve sevgiden geçtiğini öğrenmişler.
Sevgili oğlum,
Ben de zıt fikirlerdeki gazeteleri , kitap eklerini öğrenmek amacı ile takip ederim. Çünkü gelişmiş ülkelerdeki gelişmiş insanlara baktığımız zaman insanların özgün fikirlerini öğrenmek için, ama bunu da kullanarak dedikodu yapmak için değil öğrenerek hayatlarına uygulamak için yapmışlar. Bunun da onların hayatlarını nasıl zenginleştirdiğini hayatlarını okurken öğreniyoruz.
Sevgili oğlum,
Bunu yaparken samimiyet önemli. Amaç öğrenmek olunca engeller bile kalkar. Cemil Meriç der ki“ Samimiyet öyle bir dil ki kör olan görür, sağır olan duyar” Evet samimiyet insanların böyle zenginleşmesine sebep olur. Çok insan sağır insanın anlamayacağını ,kör insanın bilemeyeceğini sansa da samimiyetle onlar gönül gözü ile görür gönül sesi ile duyarlar. Gönül gözü kör ve sağır olan duyamaz da göremezde. Gönül gözünü samimiyet olarak da algılayabiliriz. Lideri lider yapan da samimiyetdir. Lider olmak isteyen samimi olacak ve bunu da halkına gösterecek yapmacıksız. Herkesin içinde insanlara övgü yağdırıp da kimse yokken başından savan insan da lider olamaz ki..Senin zıt düşüncelerdeki insanlarla samimi arkadaşlığın bana bunu düşündürdü.
Sevgili oğlum,
Çok insan zıt düşüncelerdeki insanları izleyerek “bunlara nasıl cevap veririm. Bunları nasıl yenerim. Bunları nasıl sindiririm” diye düşündüğünden kendini geliştirmeye zaman bulamaz. Nefret eden insan nasıl sevmeye zaman bulamazsa zıt düşüncelerdeki fikri sabit inssnlarda gelişemez işte.
Sevgili oğlum,
Bizim zıt dşüncelerdeki insanlara saygımız var. Ama şakada aşırıya kaçan, ölçüyü aşan adaba aykırı hareket ve söz söyleyene de sanırım hoşgörüde bulunmak, onları bu hareketlerine teşvik etmek gibi. Onların bu hareketlerine hoşgörüde bulunan insan onları bu hareketlere teşvik etmiş oluyor ama farkına varamıyor çok insan. Bizim amacımız da insanları güzel hareketlere teşvik etmek,” iyiliği emreden kötülüklerden alıkoyan” insan olarak yaşamak gelecek nesillere artı değerler katmak. Ama hayatta her zaman anlayışlı insana ratlayamıyoruz işte. “Mesafe “diyenler var tabii. Ama bazan mesafe koymak bile arsız ve yüzsüz insanlara yaramıyor ve arı gibi sokmayı, yılan gibi ısırmayı marifet sanıyorlar.
Sevgili oğlum,
Sana yazdığım mektuplarda sık sık başka düşünürlerden alıntılarda yapıyorum. Genç iken de yazı yazardım ve beni şöyle eleştirirlerdi. “Başkalarının görüşlerinin arkasına sığınarak görüşlerini açıklıyor” Çok sığ ve saçma gelirdi bu eleştiri. İnsan çevresindeki insanların, büyük düşünürlerin görüşlerinden beslenir. Kendi düşüncesini oluşturur. Başkalarından faydalanak onların etkisinde gölgesinde kalmak anlamına da gelmez ki. En büyük düşünürler bile bir hocadan bir alimden ders almışlar ama herkesten de faydalanmışlardır. “Başkalarından faydalanmam” diyen insan gelişemez ki. İnsan ancak dünyayı kucaklamakla ve her fikre saygılı olmak ile sevgi ve bilgisini uygulamakla insan ve lider olur.
Sevgili oğlum,
Çok insan babasını annesini küçümser kendini çok gelişmiş görür. Onları iyi incelediğim zaman görürüm ki, onlar anne ve babalarını anlamaya çalışmamış ne kadar kendilerini ileri görselerde anne ve babalarından geri kalmış gördüm . Neden mi onlarda anne ve babalarının çok saygı duydukların insanların çocuklarına anne ve babalarından daha çok saygı gösteriyorlardı. Başkalarına gereğinden fazla saygı gösterenler ne yazık ki kendine saygı göstermekte çok fakir kalıyorlar.Başkalarını uçururken kendimize saygımızı kaybetmek gerçek fakirliktir. Bizler zıt fikirlerden beslenerek anne ve babamızı da yaşantı ile de düşünsel olarak da geçmek ve özgürlüğümüz için çok okumak bilmek ve uygulamak zorundayız. Yoksa çocuklarımızda başkalarının fikirlerinin kölesi olurlar.
Sevgili oğlum,
Yukarıda anlattıklarım bir gözlemleme, okuma, hayatı ve insanları anlamak için geçen yarım asırlık hayatın ürünü ama herkesin de bunu anlamasını beklemiyorum. Sen de bekleme. Öğren ama ısrar etme başkalarının gelişmesi öğrenmesi için de. Öğrenen öğreniyor, faydalanan faydalanıyor zıtlıklardan.
Sevgili oğlum,
Sana ve dostlarıma, kardeşine, Üniversitelilere, özgelişim yolcularına mektup yazmak benim de öğrenmeme, fikir olarak gelişmeme, daha çok öğrenme daha çok insandan faydalanma isteğimi geliştiriyor. Gelişmek amacı ile sohbet etmek,, yazmak ve paylaşmak, bunu yaparken de insan olmamızın gereği olarak yiyecek içecek ikram etmek insan olmamızındaha çok bilincine varmamıza sebep oluyor. Sizlerin daha güzel dünyada yaşaması için bizlerinde sizlere düşüncelerinizi geliştirecek daha güzel dünya bırakmamız lazım. Derler ya “ bize dünya dedelerimizden miraz kalmadı, çocuklardan ödünç aldık. “Hz. Ali de anne ve babalara der ki” Çocuklarınızı kendi zamanınıza göre değil, onların zamanına göre yetiştiriniz” 1500 yıl önceden gelen güzel bir söz . Doğru sözler ölümszüdür değil mi ?
Sevgili oğlum,
Sana yazarken gene coştum ve mektubumuzun sonuna geldim. Sana yazmak tüm gençliğe yazmak kadar beni mutlu ediyor. Umudumuz siz gençliğin dünyamızı daha güzel yaşanılır bir hale getirmeniz ve her daim bilgi ve sevgi dolu insanlar olarak dünyayı güzelleştirmeniz.
